کارو لوکاس

کارو لوکاس زاده ۱۳۲۸ در اصفهان — درگذشته ۱۷ تیر ۱۳۸۹ در تهران از پژوهشگران به‌نام سیستم‌های هوشمند در ایران بود. زمینه پژوهش‌های او پیش‌بینی سری‌های زمانی، مدل‌های عاطفی و منطق فازی بود. او در سال ۱۳۸۵ خورشیدی به عنوان چهره ماندگار شناخته شد. وی همچنین به عنوان «پدر علم رباتیک ایران» شناخته می‌شود.
کارو لوکاس همسر امیلیا نرسیسیانس، استاد دانشکده مهندسی برق و کامپیوتر، در دانشگاه تهران بود.

زندگی‌نامه
وی با نام کارو قوکاسیان در ۱۳ شهریور ۱۳۲۸ برابر با ۴ سپتامبر ۱۹۴۹ در در خانواده‌ای از ارمنی‌های ایران در اصفهان زاده شد. وی مدرک کارشناسی ارشد مهندسی برق را از دانشگاه تهران (۱۹۷۳ میلادی) دریافت کرد و در سال ۱۹۷۶ میلادی مدرک دکترای خود را از گروه مهندسی برق و علوم کامپیوتر دانشگاه برکلی با گرایش مهندسی کنترل دریافت کرد. او سال‌ها استاد دانشکده فنی دانشگاه تهران و دوره‌ای هم رئیس گروه برق این دانشکده بود و مرکز «کنترل و پردازش هوشمند» را در این دانشگاه بنیان گذاشت. کارو لوکاس سابقه تدریس در چند دانشگاه مطرح دنیا از جمله دانشگاه تورنتو و دانشگاه برکلی را نیز داشت.
کارو لوکاس یکسال با بیماری سرطان روده مبارزه کرد و بر بیماری‌اش غلبه کرد اما علت اصلی مرگ او زخم ایجاد شده در اثر عدم دقت کافی در انجام کولونوسکوپی روده و تبدیل آن به عفونت بود که باعث شد در غروب ۱۷ تیر ۱۳۸۹ برابر با ۸ ژوئیه ۲۰۱۰ در بیمارستان امام خمینی درگذرد. پیکر وی در آرامستان بوراستان به خاک سپرده شد.